Bir akademisyen olarak çalışıyorsunuz. Birileri bir şeyler yapıyor ve sonuçta mağdur konumuna düğüyorsunuz. Mağdur kelimesinin altını çizdim ne yazık ki bunu kabul etmeyen ve kendisine Müslümanım diyen bir SÜRÜ insan var. Onlar birilerine biat etmiş ve savaşta her yolu, mağdurların eşlerini bile kendilerine caiz gören tiksinti oluşturacak kadar alçak insan var. Sokaklarda da her gün bilmem kaç tane TV kanalı, gazete, sosyal medya trolleri ve 3 kuruş alıp her şeyini birilerinin emrine bırakan insan müsveddeleri. Bu yollarla her gün ETÖ-ETÖ diye diye karıncayı incitmemiş insanları ötekileştiren, nefret duygusu yerleştiren ve buna izin veren bir SÜRÜ… Hayat gerçekten anlaşılmaz ve zor. Farklı bir şey olmak o kadar kolay ki. Doktorunuz, hakiminiz, hemşireniz, polisiniz, askeriniz belki de en önemlisi öğretmeniniz bir gece yatıyor kalkıyor hooop terörist oluyor. Bir Allah’ın kulu da ya nasıl böyle bir şey olur demiyor, hatta düşünmüyor. Belki hata onlarda değil bizdedir. Düşünmek, düşünmek, düşünmek. Sonuçta hatalar olsa da derler ya “bunu hak edecek ne yaptık”. Koskocaman bir hiç. Ben hiç diyorum ama birileri çıkar (şahsi münferit kavga dışında) da varsa anlatırsa ben de anlarım. Birileri her şey söyledi ama kendimden biliyorum hiç kimse sohbet etme, video izleme, namaz kılma, Kur’an okuma dışında hiç bir şey söylemedi. Varsa özellikle beni yargılayan mahkeme başta olmak üzere, her kim ne biliyorsa kanıtı beklerim. bunun bir önemi var mı? bence var ama diğerleri böyle mi düşünüyor? Tabi ki değil. Ama esas olan Rabbimin ne düşündüğü ve kalbi, vicdani muhasebemde beim ne düşündüğümdür. ben çocuklarımın yüzüne korkmadan, suçlanmadan gururla bakabiliyorum. Gerisi önemli mi! bilmem ki…. Düşününce asla değil.
Ama unutulmamalı Mevla’m ne eyler ne eylerse güzel eyler. Ama burada ama ahirette. Ben kendi vicdanımda huzurluyum. Benim için önemli olan bu. Pişmanlık mı? Birinin dediği gibi ÇOOOOKKK. Eksik yaptıklarım ve yapamadıklarımdan. Çünkü ben kendi vicdanımda hep doğruyu yaptım. Bugün olsa evet ders çıkarıp yapmayacaklarım ve yapacaklarım var. Ama yine de aynılarını yapardım. MİLLET anlamadı, önemli mi hayır. Önemli olan Rabbimin bilmesi. O razıysa gerisi boş.
